مسلمانان واقعی به واسطه اعتقاداتی که دارند نمی‌توانند مانند غیر معتقدان از هر روشی برای موفقیت و پیروزی‌شان استفاده کنند. آنها در ظلم کردن به دیگران و از حد گذراندن برخی رفتار‌ها تابع دستورات دین و اخلاقیات مسلمانی هستند. حتی در زمان پیروزی هم به خود اجازه نمی‌دهند با دشمنان‌شان که به اسارت گرفته شده‌اند، ظلم کنند. از این بالاتر حتی نباید غرور آنها را بگیرد و فکر کنند که همه چیز تمام شده است یا دشمن دیگر نمی‌تواند به آنان ضربه بزند.

خداوند در قرآن می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» (آل عمران/۲۰۰). قواعدی که باید برای زندگی، جهاد، مبارزه، جنگ و... در نظر داشت، اصولی است که در قرآن به آن اشاره شده و دستورش آمده است. وقتی «وَ رَابِطُوا» می‌آید، یعنی مؤمنان نباید لحظه‌ای ارتباط‌شان را با ولی و امام خود از دست بدهند و باید از ایشان و حدومرز معنوی و اخلاقی و علمی آنان دفاع کنند. امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «اصبروا على الفرائض» در برابر واجبات صبر کنید. «صابروا على المصائب» در برابر مشکلات صبر کنید. «ورابطوا على الائمّه» از پیشوایان خود دفاع کنید. (اصول‌کافى، ج ۲، ص ۸۱)

اهل بیت(علیهم السلام) برای مؤمنان و مکتبی‌ها قواعدی طرح کرده‌اند که اگر آن را بشناسند و به آن عمل کنند همیشه در پیروزی به‌سر می‌برند و در تاریخ سربلند خواهند بود. مهم‎ترین این قواعد حق بودن و حق عمل کردن است. جایگاهی که اهل مکتب دارند، آنقدر رفیع و عظیم است که به‌سمت ظلم کردن و عبور از حدود دینی نمی‌روند و در هر چیزی حد آن را می‌شناسند. برای نمونه معاویه به خود اجازه می‌داد که مکر و فریب پیش بگیرد؛ اما مولی الموحدین علی(علیه السلام) این‌کار را به‌هیچ وجه انجام نمی‌دادند.

همان‌طور که علی(علیه السلام) در محبت ورزیدن به بندگان خدا تا بی‌نهایت جلو می‌رود و هیچ‌گاه از این مسیر دور نمی‌شود؛ اما معاویه نمی‌تواند در این مسیر قرار بگیرد و اگر بخواهد هم نمی‌تواند به کسی محبت کند، او را ببخشد، انصاف و اعتدال را رعایت کند و با بندگان خدا شایسته رفتار کند. حتی او نمی‌تواند خلق انسانی و الهی را در جنگ و پس از آن رعایت کند، زیرا نه با معارف الهی آشناست و نه آن را قبول دارد که بخواهد دستوراتش را عملی کند. به‌عبارتی مؤمنان در جبهه حق، حق‌گونه عمل می‌کنند و قواعدی را رعایت می‌کنند؛ اما دشمن نمی‌تواند این کار را انجام دهد و فقط سعی دارد به شیوه‌های غیر انسانی برنده و پیروز باشد. پیروزی دشمن همیشه ظاهری است و وقتی در ماهیت آن وارد شویم، می‌بینیم هیچ‌یک از مفاهیم انسانی، اخلاقی و الهی در این پیروزی دیده نمی‌شود.

اینجا باید پرسید که مؤمنان از مبارزه و جنگ، دنبال چه چیزی هستند و کافران دنبال چه چیزی؟ پاسخ این پرسش آسان است. هدف اهل مکتب این است، در جبهه حق و در راه اطاعت از خداوند باشند و تمام تلاش خود را به‌کار بگیرند که در تمام عرصه‌ها پیروزی واقعی را به‌دست آورند؛ اما کافران می‌خواهند به هر شکل شده پیروز شوند و به ظواهر دل‌خوش هستند. حال بگذریم که بسیاری اوقات کافران برای توجیه رفتار‌های غیرانسانی خود پول‌های کلانی خرج می‌کنند و افکار عمومی جهان را به هر نحوی که شده ساکت می‌کنند تا کسی نتواند در ماهیت پیروزی آنان دقت کند و فکر کند.

در گذشته با استفاده از مبلغان به اصطلاح دینی و ارتباطات چهره به چهره این کار را انجام می‌دادند و اکنون با رسانه بزرگ و متعدد می‌خواهند حق و ناحق را در جایگاهی دیگر قرار دهند. برای آن کسانی‌که اهل فکر هستند، فهمیدن اینکه پیروزی حقیقی چیست هم کار آسانی است. ما می‌توانیم به هر جبهه‌ای نگاه کنیم و پیش از شروع مبارزه به اهداف آن جبهه، شعارهایش، الگویش، روش و منشش دقت کنیم یا بعد از مبارزه و جنگ به رفتار بعد از پیروزی‌اش نگاه کنیم و تأمل کنیم تا بفهمیم این جبهه حق است و در حق مانده است یا نه؟

برای اهل مکتب، حق عمل کردن مهم است، حتی اگر روزی میدان ظاهری و مادی را از دست بدهند. اهل مکتب هدف‌شان احقاق و برطرف کردن ظلم است، حتی اگر او را شکست خورده یا کشته شده ببینند. آنچه باید برای اهل مکتب مهم باشد، این است که آثار مبارزه و تلاش او در مسیر حق و اطاعت از خداوند بوده است یا نه؟ اگر این حالت وجود داشت، دیگر زنده بودن یا نبودن تفاوتی ندارد. نگاه اهل بیت(علیهم السلام) به جنگ و مبارزه موفقیت در میدان مادی، اخلاقی و معنوی است و می‌خواهند مؤمنان به مبارزه نگاه درستی داشته باشند.

حتی توصیه‌هایی وجود دارد که بی‌گدار به آب زدن را نهی می‌کند و می‌خواهند صبر و پیشرفت و توانمندی جزء ارکان مبارزه مؤمنان باشد. امام على(علیه السلام) می‌فرمایند: «استَعمِلْ مَع عَدُوِّکَ مُراقَبَةَ الإمکانِ و انتِهازَ الفُرصَةِ، تَظفَرْ»؛ براى مقابله با دشمنت منتظر توانایى یافتن بر او و به‌دست آمدن فرصت باش، در این‌صورت پیروز مى‌شوى.(غررالحکم، ح۲۳۴۷) خداوند در قرآن می‌فرماید: «جبهه حق همیشه پیروز است؛ پس مؤمنان در هر وضعیتی، اگر در مسیر حق و بندگی باشند، پیروز هستند.»